FM
2012-02-25 23:44:13 UTC
Energia punktu zerowego (inaczej energia próżni) to w mechanice
kwantowej najniższa możliwa energia jaką może przyjąć dowolny układ
kwantowy. Z definicji wszystkie układy kwantowe posiadają energię
punktu zerowego.
W teorii wibrujacego eteru, energia prozni rowna sie energii bazowego
eteru w warstwie zerowej.
(eter ma trzy warstwy)
Termin ten (Energia punktu zerowego) pojawił się, gdy obliczenia
wykazały, że modelowy, punktowy kwantowy oscylator harmoniczny musi
posiadać pewną minimalną energię, nawet jeśli nie opisuje żadnego
zjawiska związanego z transportem masy lub energii. W terminach
kwantowej teorii pola oznacza to, że pewna minimalna energia musi być
przypisana do każdego punktu próżni. Tę energię nazywa się często w
uproszczeniu energią próżni. W kosmologii przyjmuje się, że wartość
energii próżni decyduje o wartości stałej kosmologicznej.
W 1900 roku Max Planck wyprowadził wzór na energię pojedynczego
emitera energii:
gdzie: h – stała Plancka, ν – częstotliwość, k – stała Boltzmanna, T –
temperatura absolutna.
W 1913 roku, wychodząc z powyższego wzoru, Albert Einstein i Otto
Stern zasugerowali po raz pierwszy możliwość istnienia energii, którą
mają wszystkie oscylatory kwantowe w temperaturze zera bezwzględnego.
Początkowo nadano jej nazwę residual energy, a następnie
Nullpunktenergie (z niemieckiego). Ostatecznie przyjęto termin zero-
point energy (energia punktu zerowego). Naukowcy przeprowadzili
analizę ciekłego wodoru, który pomimo bardzo niskiej temperatury nie
zamarza do postaci ciała stałego. Na podstawie znajomości ciepła
właściwego wodoru w temperaturach bliskich 0 K doszli do wniosku, że
energię atomu wodoru najlepiej wyraża "pewien" wzór.
Z równania tego, po ekstrapolacji do temperatury 0 K, wynika że w
temperaturze zera bezwzględnego energia wynosi ½hν.
Istnienie energii próżni zostało potwierdzone eksperymentalnie przez
zaobserwowanie efektu Casimira. Innymi doświadczalnymi dowodami są:
emisja spontaniczna światła (fotonów) przez atomy i nukleony,
przesunięcie Lamba.
Ze względu na to, że z obliczeń wywodzących się z różnych kwantowych
teorii pola uzyskuje się rozbieżne wartości energii próżni i nie ma
aktualnie możliwości bezpośredniego jej zmierzenia, jej rzeczywista
wartość jest aktualnie nieznana.
Zagadnienie, dlaczego stała kosmologiczna ma znacznie mniejszą wartość
niż to wynika z obliczeń energii próżni, stanowi nierozwiązany problem
współczesnej fizyki, nad którym pracuje wielu fizyków kwantowych.
(fragmenty z wiki.pl)
Akceptacja istnienia wibrujacego eteru, znacznie by przyspieszyla
postep naukowy oraz zrozumienie "realu" ;)))
FM
kwantowej najniższa możliwa energia jaką może przyjąć dowolny układ
kwantowy. Z definicji wszystkie układy kwantowe posiadają energię
punktu zerowego.
W teorii wibrujacego eteru, energia prozni rowna sie energii bazowego
eteru w warstwie zerowej.
(eter ma trzy warstwy)
Termin ten (Energia punktu zerowego) pojawił się, gdy obliczenia
wykazały, że modelowy, punktowy kwantowy oscylator harmoniczny musi
posiadać pewną minimalną energię, nawet jeśli nie opisuje żadnego
zjawiska związanego z transportem masy lub energii. W terminach
kwantowej teorii pola oznacza to, że pewna minimalna energia musi być
przypisana do każdego punktu próżni. Tę energię nazywa się często w
uproszczeniu energią próżni. W kosmologii przyjmuje się, że wartość
energii próżni decyduje o wartości stałej kosmologicznej.
W 1900 roku Max Planck wyprowadził wzór na energię pojedynczego
emitera energii:
gdzie: h – stała Plancka, ν – częstotliwość, k – stała Boltzmanna, T –
temperatura absolutna.
W 1913 roku, wychodząc z powyższego wzoru, Albert Einstein i Otto
Stern zasugerowali po raz pierwszy możliwość istnienia energii, którą
mają wszystkie oscylatory kwantowe w temperaturze zera bezwzględnego.
Początkowo nadano jej nazwę residual energy, a następnie
Nullpunktenergie (z niemieckiego). Ostatecznie przyjęto termin zero-
point energy (energia punktu zerowego). Naukowcy przeprowadzili
analizę ciekłego wodoru, który pomimo bardzo niskiej temperatury nie
zamarza do postaci ciała stałego. Na podstawie znajomości ciepła
właściwego wodoru w temperaturach bliskich 0 K doszli do wniosku, że
energię atomu wodoru najlepiej wyraża "pewien" wzór.
Z równania tego, po ekstrapolacji do temperatury 0 K, wynika że w
temperaturze zera bezwzględnego energia wynosi ½hν.
Istnienie energii próżni zostało potwierdzone eksperymentalnie przez
zaobserwowanie efektu Casimira. Innymi doświadczalnymi dowodami są:
emisja spontaniczna światła (fotonów) przez atomy i nukleony,
przesunięcie Lamba.
Ze względu na to, że z obliczeń wywodzących się z różnych kwantowych
teorii pola uzyskuje się rozbieżne wartości energii próżni i nie ma
aktualnie możliwości bezpośredniego jej zmierzenia, jej rzeczywista
wartość jest aktualnie nieznana.
Zagadnienie, dlaczego stała kosmologiczna ma znacznie mniejszą wartość
niż to wynika z obliczeń energii próżni, stanowi nierozwiązany problem
współczesnej fizyki, nad którym pracuje wielu fizyków kwantowych.
(fragmenty z wiki.pl)
Akceptacja istnienia wibrujacego eteru, znacznie by przyspieszyla
postep naukowy oraz zrozumienie "realu" ;)))
FM